Kan ik iets doen? "Pitbull" kruising.

Van de week al zag ik een pup in de wijk. Heel klein en met een piekstaartje. Vandaag kwamen we hem echt tegen. Dobby is vrij rustig met pups, dus ik heb heel kort gepraat met de baas.

Het blijkt dus een kruising te zijn. Volgens het baasje tussen een labrador (dat zag ik wel) en een pitbull. Dat vond ik niet zulk geweldig nieuws, aangezien het een reutje is.

Als het een pitbull kruising is, is dat niet heel fijn nieuws. Maar als het géén pitbull is maar een Stafford kruising, is dat ook niet heel fijn nieuws, want waaróm zegt de baas dan pitbull. Heeft de baas zich wel ingelezen enzovoorts, en wat kan dat voor consequenties geven indien niet. Aangezien deze hond op de hoek van de straat woon waar ik langs moet om bij de laan/het park te komen zijn ontmoetingen gegarandeerd.

Is er iets wat ik met Dobby en/of die pup kan doen buiten hopen dat de labrador kant de overhand gaat voeren en deze hond niet dat omslagpunt naar hond-agressie krijgt? Of in ieder geval Dobby blijft zien als leuk vriendje? Dobby is niet heel erg van het spelen, dus dikke speelmaatjes gaan het sowieso niet worden.

En ja, misschien gaat dit pas over 8 maanden spelen, maar ik ben zelf na die laatste aanval behoorlijk getraumatiseerd, dus ik wil gewoon voorkomen dat er nog wat gebeurt. Mijn vader zag hoe ik thuiskwam na die aanval en heeft het er zelfs over om nooit meer een hond te nemen, dus de impact van die aanval is behoorlijk. Vandaar dus de "kan ik hier nu al iets aan doen" vraag.

pitbul american stafford kruising of niet, niet elke hond is hetzelfde. Je kan niet bepalen of het karakter van de labrador meer naar voren komt.

Als het baasje respectvol met de hond om gaatmar wel duidelijkheid en genzen aanleert kan het dier net als elke andere hond of kruising gewoon tot een lieve betrouwbare hond groeien.

Ik ben wel van mening " ik begrijp dat jij en je hond een traumatische ervaring hebben gehad met een pitbul of american stafford of kruising.

Das lastig overheen komen maar probeer het voor jezelf en je hond. Behalve dat jou hond jou angst en spanning voelt en erop kan reageren kan de hond van een ander dat ook.

Een andere optie is de andere hondenbezitter aanspreken. Niet op hem of zijn hond. maar vertel wat jullie hebben meegemaakt en schat in of jullie rekening met elkaar kunnen houden of er de uitdaging in durven zien en juist regelmatig bewust samen aan e wanel gaan.
Als jou hond sociaal is zou die een voorbeeldfunctie kunnen zijn en mischien tegelijktijd je angst voor herhaling overwinnen.

Verder zijner nog steeds wel mensen die een American Stafford pitbull noemen, ookal word dat door mensen met een American Stafford niet gewaarderd. Maar pitbull ligt wel makkelijker in de mond.

Maar hoe dan ook probeer niet gelijk de pup te veroordelen omdat er Pitbul bij in zou zitten. Ga in gesprek. Eerlijkheid duurt het langst (als je bin jezelf blijt zonder de ander aan te vallen of te veroordelen). Wie weet valt zowel de pup als het baasje mee .

sorry voor de typfouten, klein mobieltje

Aan de ene kant snap ik je spanning en je gevoel erbij, maar aan de andere kant heeft het niet heel veel zin om nu al bang te worden voor iets wat misschien nooit komen gaat. Wat je wel zou kunnen doen is als jullie elkaar vaker zien een praatje maken en misschien eens aankaarten wat je overkomen is..en waar je bang voor bent.
Het gedrag kan die man wel wat beinvloeden natuurlijk met een goede opvoeding, maar het labradorgedeelte stimuleren is denk ik niet echt mogelijk.
Ik denk dat naar mate de tijd vordert je ook vanzelf wel gaat zien hoe hij omgaat met zijn hond. Laat hij hem dadelijk steeds maar loslopen waar het niet mag, zou je hem alvast kunnen aanspreken daarop en adviseren. Bovendien kan je vaak wel inschatten na een aantal ontmoetingen hoe laat iemand gaat wandelen en een andere tijd kiezen als je je daarbij beter voelt. 
Maar ik denk dat je vooral moet werken aan je angst..het lijkt me niet prettig of zinvol om steeds zo 'bang' te zijn voor iets wat misschien wel nooit gaat gebeuren..
Ik begrijp het wel..en er is niks mis met voorzichtig of voorbereid zijn..maar nu al bang zijn voor zoiets is onprettig en niet heel zinvol..

Misschien zou het je helpen om eens te wandelen samen met iemand met een sociale staff of pitbull? Zoals met bv Linneke van het forum?Zodat je ook weer wat positieve ervaring krijgt met het ras en misschien minder bang word?

Groetjes

Als ik zo'n pup hier zie lopen dan weet ik dat de pup bij een maand of 6 toch wel weer herplaatst gaat worden. Aangezien hier veel mensen een pup nemen voor t het schattige en hem dan niet meer aankunnen. Als ze de hond wel houden, dan zal het een 3 blokjes van 5 minuten per dag hond worden. Maar heel zelden word er hier een pup aangeschaft die er 2 jaar later nog is, en die geregeld op straat en in t park tegen te komen is.
En dan ga ik er gewoon (zoals met elke andere hond tenzij ik 100% zeker weet dat t goedgaat) er met een grote bocht omheen. Of ik steek over.

Eerlijk zijn duurt het langst vind ik. Leg de baas even uit wat je hebt meegemaakt en maak misschien een afspraak om samen te gaan wandelen. De hond is nu nog jong, dat is ideaal om mee te beginnen en zo leer je hem 'meteen goed kennen.Het is namelijk niet zo dat elke pitbull gevaarlijk is, veel hangt van de baas af. Het zijn imponerende honden, met een slechte reputatie 'aar als je dan even de baas bekijkt: ja dan weet je het wel!
Ik sou zeggen, grijp je kans om aan je angst te werken; maar ik snap je reactie echt wel!

je mag me idd altijd contacteren en even langs komen als je dat wil.
we ontmoeten dan op een plek waar ze los kunnen met elkaar. waarom los? omdat Dobby jouw angst dan minder overneemt. ze kunnen elkaar dan ook de nodige ruimte geven. ik neem ook maar 1 van mijn honden mee dus je moet niet bang zijn dat je ineens met alle 3 geconfronteerd wordt.

het beste voor jou en voor Dobby is om aan je angst te werken. je zal waarschijnlijk het ras wel meer tegenkomen dan enkel die pup.

Ik weet niet precies wat je hebt meegemaakt met dit ras maar ik vind je reactie wel een beetje voorbarig, het is een jong hondje en jij ziet hem al meteen als moordenaar. Alleen omdat er pitbull/stafford in zit?

Ik zou inderdaad als ik jou was proberen minder bang voor dit ras te worden, ze zijn niet allemaal hetzelfde, ik ben zelf wat voorzichtig met herders maar ik probeer ze niet allemaal over 1 kam te scheren omdat ik er door 1 gebeten ben.

Ik hoop echt dat je hier overheen komt, ik begrijp dat je na de traumatische ervaring bang voor ze bent. Zelf vind ik het ook niet prettig als ik ergens angst voor heb. Het zou mooi zijn als bijv. Linneke je kan laten inzien dat het ook hele lieve honden kunnen zijn.

een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen.
de labradorkant kan de overhand krijgen, maar er zijn ook sociale pitbull-reutjes. er hoeft dus helemaal niets te gaan gebeuren.

Aangezien ik zelf eigenaar ben van een Amerikaanse Stafford beeld ik me jou verhaal in, maar dan vanaf de andere kant.

Ik weet natuurlijk niet hoe die andere persoon is waar jij mee te maken hebt, dat weet jij zelf beter en/of kan je beter inschatten.

Als ik iemand in mijn omgeving zou hebben, die een slechte ervaring heeft gehad met een pitbull/stafford dan zou ik er absoluut geen moeite mee hebben als diegene naar mij toe komt om te vragen hoe en wat. Ik zou JUIST graag willen dat diegen naar me komt, en zonodig zijn verhaal verteld en zich mengt in hoe ik tegenover zulke dingen sta en dat soort zaken.

Nu weet IK natuurlijk van mijzelf dat ik mijn hond niet los laat lopen in het park en eigenlijk haast nergens. Dus mensen hebben voor mij niks te vrezen. Ik kan mijn hond houden, hij valt ook niet uit naar andere honden. Nu hoeft dat voor de baas waar jij mee te maken hebt natuurlijk niet het geval te zijn.

Probeer (denk ik dan) in elk geval op diegene af te stappen en vraag dingen, en hopelijk (echt heel hopelijk) kan diegene je ook nog zinnige antwoorden geven en gaat diegene verantwoordelijk om met zijn/haar al dan niet kruising. Wie weet is het gewoon een aardige kerel/meid en kun je daarna al een stuk meer ontspannen langslopen!

Succes!

als je wil kan ik eens een ontmoeting met andere honden filmen...

ik zou idd wel een keer gaan praten, en ze vertellen dat je bang bent, en waarom. dan houden ze er vast wel rekening mee.

Inderdaad. Daar zou ik persoonlijk meer respect voor hebben en begrip als iemand die je aankijkt, en dan keihard wegrent (ook al gehad) of iemand die achteraf terwijl er niks aan de hand is over je roddelt met van die gevaarlijke hond dit en dat.

Ik zou het aanbod van linneke zeker aannemen!

ik snap je niet helemaal wilma, ik heb meegekregen dat je een verschrikkelijke ervaring hebt gehad...

maar dit wat je zegt;

Als het een pitbull kruising is, is dat niet heel fijn nieuws. Maar als het géén pitbull is maar een Stafford kruising, is dat ook niet heel fijn nieuws, want waaróm zegt de baas dan pitbull. Heeft de baas zich wel ingelezen enzovoorts, en wat kan dat voor consequenties geven indien niet. Aangezien deze hond op de hoek van de straat woon waar ik langs moet om bij de laan/het park te komen zijn ontmoetingen gegarandeerd.

vind ik maar raar...als het een pitbull of stafford kruising is, is dat slecht nieuws. hoezo dan?
ze zijn niet allemaal killers die direct aanvallen, en ik ga ervan uit dat er gewoon aanlijnplicht is daar, dus je kunt toch gewoon afstand nemen als je het niet vertrouwt??

ik snap dat je ervaring heel vervelend is, maar nu doe je net of die hond naar buiten gestormdkomt om jullie aan te vallen...zet dast alsjeblieft van je af, want je maakt zo jezelf alleen maar gek.

Ik snap Wilma eigenlijk wel. Wij hebben zelf ook een niet zo prettige ervaring met 2 honden uit diezelfde rasgroep.
En dan kan de hond nog zo leuk zijn, je houd toch in je achterhoofd wat er is gebeurd en misschien nog wel een keer kan gebeuren.
Tijdens de wandeling kun je nog wel een straat inslaan ofzo, om een mogelijke confrontatie te vermijden, maar als de betreffende hond in je eigen straat woont is het gewoon lastig.
 
Tips heb ik dus niet, ik lees wel mee, wellicht lees ik nog tips voor het geval er hier een confrontatie komt met de nieuwe buurhond (ook een kruising).
Heb al kennisgemaakt met de hond (leuk beest, ging mooi zitten, gaf pootje en luistert goed), maar toen we laatst uit het bos kwamen en Mellow (nog in de auto) blafte kwam de buurhond (los!) toch wel iets té alert onze voortuin in, om vervolgens achter een kat aan te spurten en vooral niet te luisteren naar zijn nieuwe baasjes.

Ik begrijp Wilma langs 1 kant omdat ze een traumatische ervaring achter de rug heeft, dat vergeet je niet zomaar.

Echter stoort mij het zinnetje "Als het een pitbull kruising is, is dat niet heel fijn nieuws. Maar als het géén pitbull is maar een Stafford kruising, is dat ook niet heel fijn nieuws" ook wel. Geen pup gaan veroordelen aub op basis van ras of X. Dat slaat nergens op.

Ik was ook zo hoor Wilma en nog een beetje, ik kijk altijd uit als ik andere honden tegenkom, maakt me echter niet uit welk ras. Bij mij heeft Tibo gevochten met een Newfie en een Labrador, maar ik ga bijv Bamse daar niet minder lief voor vinden of het hele Newfoundlander ras verkeerd bekijken. En ik ga dus ook nooit een Stafford op voorhand veroordelen. Spijtig dat Dobby eens niet kan kennismaken met het Stafford vriendinnetje van Tibo, dan zou jij ook zien dat het anders kan zijn en neemt dat je angst misschien wat weg.

En als Dobby nu al kennismaakt met de hond, terwijl het nog een pup is, dat helpt ook al. Zo woont er in onze buurt een Bullmastiff reu, toch ook niet altijd de makkelijkste met andere honden, maar omdat hij Tibo kende van pup af, zijn het nog steeds de beste maatjes.

Zeker geen monster gaan maken van deze hond ! Het is niet omdat hij dit of dat ras is, dat het automatisch misgaat hé ! Dat zijn je slechte ervaringen die spreken, makkelijk is het niet, maar probeer er toch open voor te staan, Dobby pikt jou gevoelens immers ook feiloos op en zo creeer je zelf een probleem.

Succes !

Zo kan ik ook wel gaan beginnen maar dat schiet niet op Gewoon niet iedereen over 1 kamp scheren

Even voor de goede orde: ik heb niks tegen bepaalde rassen he.
Ik kijk nu alleen even naar onze minder prettige ervaring, maar daarna hebben we ook weer leuke exemplaren ontmoet, waar Mellow in eerste instantie behoorlijk bang van was, maar uiteindelijk bleek dat ze helemaal niet zo eng waren als ze dacht.

Ook de buurhond heb ik niks tegen, maar als zij los loopt en Mellow niet (die loopt nooit los) dan vind ik dat inderdaad niet prettig. Heeft niks met het ras te maken, ik vind het gewoon geen fijn idee als ik een hond die ik niet goed genoeg ken op ons af komt denderen (vind ik van de verderop wonende Jack Russels ook niet fijn).
Ik weet hoe Mellow kan reageren, zend soms wat onduidelijke signalen uit (hard blaffen, nek- en kontharen omhoog, staart tussen benen) en ik weet niet hoe een andere hond daarop reageert.

Helaas lopen er meer honden los in de wijk dan vast, terwijl er toch écht een aanlijn verbod is. En als ik dan zie dat een hond bij de eerste de beste blaf vanuit de auto al heel alert gaat zoeken waar dat vandaan komt en vervolgens achter een kat aansjeest, dan luistert ie toch niet zo heel goed als gedacht.
Is mijn goed recht om dat niet fijn te vinden, of het nou om een Chihuahua of om een Stafford kruising gaat.

overigens inhoudelijk aan wilma;

ik denk dat jij er niets aan kunt doen, om te zorgen dat zijn lieve labrador kant naar boven komt..
de hond wordt hoe hij wordt...enige wat je kunt doen is ze misschien kennis laten maken, wie weet worden ze vriendjes
maar komt er ooit een omslag als hij volwassen wordt, tja, dan heb je wel 2 reutjes en geen garantie dat dat goed gaat, ook al waren ze als pup, en puber vriendjes

dus je kunt er weining mee wilma, behalve misschien te proberne leuk contact te houden met de eigenaar

@ Cindy,
dan moet je misschein eens met de wijkagent praten, als je zoveel last van loslopers hebt waar het niet mag..

Nou ja, de meesten ken ik en dat zijn ook vriendjes en die luisteren gewoon heel goed.
Beetje stom als ik alleen ga klagen over die stomme Jack Russels van verderop en de nieuwe buurhond die ik nog niet goed genoeg ken en waar ik zelf ook een beetje huiverig voor ben  (niet zelf, maar meer Mellow versus buurhond).
Buurhond wordt ook alleen maar bij de voortuin los gelaten, laatste 2 meter loopt ze los. Maar ja, ook dat kan mis gaan en daar vrees ik een beetje voor. Verder niet hoor

Echt, ik ben geen hondenhater, vind niet per definitie alles wat in de categorie 'pitbul en dus gevaarlijk' valt maar stom en eng en onbetrouwbaar. Juist door HP heb ik dit type hond ook met andere ogen leren bekijken

niemand zegt dat je een hondenhater bent.
het gaat hier nu over pitbulls maar dat kon evengoed over herders gaan. feit is dat Wilma een angstgevoel heeft bij een bepaald ras en zich daar het best over kan zetten.

overigens staat angst niet gelijk aan haat en worden de 2 vaak door elkaar gehaald. voor angst heb ik respect en zal ik mijn hulp aanbieden daar waar mogentlijk, voor haat heb ik totaal geen respect.